Nr 09/2007

Powrót

Krajoznawcze odznaki kolekcjonerskie (4)

Dzisiaj przedstawię załącznik do regulaminu odznak kolekcjonerskich traktujący o zasadach sędziowania na imprezach kolekcjonerskich. Przypomnę, że Komisja Krajoznawcza Zarządu Głównego PTTK ustanowiła system krajoznawczych odznak kolekcjonerskich, na który składają się:
- odznaka popularna „Chomik" dla młodzieży szkolnej,
- stopień podstawowy „Plakietka zbiorów krajoznawczych" i „Ekslibris krajoznawcy bibliofila",
- odznaka „Kolekcjoner krajoznawca" srebrna dla średnio zaawansowanych,
- odznaka „Kolekcjoner krajoznawca" złota dla zbieraczy o dużej aktywności i wyrobieniu specjalistycznym.

Zakończenie

Dzisiaj przedstawię wzór wniosku na którym należy zgłosić chęć uzyskania odznaki i spełnienia wymogów regulaminowych oraz wizerunki samych odznak. Wnioski należy przysyłać na adres RPK PTTK w Opolu, ul. Barlickiego 2a, 45-083 Opole (przypominamy o tradycji "4K", czyli o kopercie zwrotnej z naklejonym znaczkiem). Można się też kontaktować telefonicznie na nr tel./fax 0774536348 oraz pocztą elektroniczną poczta@orso.pttk.pl lub poczta@opole.rpk.pttk.pl . Inne sprawy kolekcjonerskie można znaleźć w Internecie na stronach: http://kkraj.pttk.pl/4k/

Wniosek o nadanie odznaki kolekcjonerskiej (wzór 1)

Zaświadczenie o przyznaniu punktów sędziowskich na imprezie kolekcjonerskiej (wzór 2)

Za swiadczenie o wykorzystaniu zbioru (zbiorów) na imprezie szkoleniowej lub popularyzującej kolekcjonerstwo krajoznawcze (wzór 3)

(wzór 2 i wzór 3 na jednej stronie A4 do przecięcia)

CO TO JEST KOLEKCJONERSTWO?

KOLEKCJONERSTWO [franc.<łac.], zbieractwo, gromadzenie, wg określonych kryteriów, dzieł sztuki, pamiątek hist., książek, archiwaliów, zabytków kultury materialnej, okazów przyrody, przedmiotów rzadkich lub ciekawych itp. przez osoby prywatne, instytucje publ. (gł. muzea, biblioteki, archiwa, uczelnie); początki k. sięgają starożytności (Egipt, Grecja, Rzym); nowożytne k. w Europie pojawiło się w okresie renesansu, gł. w związku z zainteresowaniami i mecenatem artyst. panujących lub możnych rodów (słynne kolekcje Medyceuszów we Florencji, papieskie w Watykanie, Franciszka I w Fontainbleau); k. rozwinęło się w XVII w. (znani kolekcjonerzy – kardynał Richelieu i Mazarini, królowa szwedz. Krystyna) i XVIII w. – gł. tzw. kolekcje mieszane   gabinety sztuki i osobliwości (np. Grünes Gewölbe w Dreźnie). Wielkie kolekcje książęce i król. stały się podstawą wielu sławnych muzeów (Luwr, Ermitaż, Galeria Drezdeńska). W Polsce do najstarszych kolekcji należały król. zbiory Jagiellonów, Wazów, następnie Jana III Sobieskiego i S. Poniatowskiego oraz licznych magnatów (marszałkowej E. Lubomirskiej, H. i M. Radziwiłłów, S. Kostki Potockiego, rodziny Czartoryskich). W XIX w., wraz ze zmianami polit.-społ., rozwinęło się k. w środowisku bogatego mieszczaństwa, a w XX w. – spopularyzowało wśród szerokich kręgów społeczeństwa, przy czym jest to k. wyspecjalizowane, prowadzone na mniejszą skalę, dotyczące np. grafiki, ceramiki, sztuki lud., numizmatyki, filatelistyki, filumenistyki. Obecnie największymi ośrodkami k. są muzea. - Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. 3. Warszawa 1995.

  Powrót

Informację opracował: Henryk Paciej. Wszelkie uwagi można przekazać na adres email:  henrykpaciej@orso.pttk.pl
Copyright C 2007 RPK PTTK OPOLE. All rights reserved.  Aktualizowane: wrzesień 10, 2007.